อาจารย์กิฟท์ : เมื่อก่อนงานสถาปนิกจะถูกมองว่าเป็นงานสังคมของกลุ่มสถาปนิก แต่ปัจจุบันจะเป็นงาน Public มากขึ้น โดยงานเป็นแพลตฟอร์มที่ใช้สื่อสารกับคนทั่วไป ว่าพวกเราสถาปนิกทำอะไรบ้าง มีบทบาทต่อสังคม, ระบบนิเวศน์และสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ อย่างไร รวมถึงสถาปัตยกรรมมีผลต่อชีวิตเขาอย่างไร ซึ่งคิดว่างานนี้จะเป็นแพลตฟอร์มที่จะเชื่อมโยงการทำงานของสถาปนิกให้คนได้เข้าใจมากขึ้น

อาจารย์ป้อ : สมัยก่อนมองว่างานสถาปนิกเป็นงานเฉพาะกลุ่ม ตอนมางานสถาปนิกครั้งแรก เป็นเพราะต้องพาลูกค้ามาเดินดูวัสดุในงาน แล้วพองานเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง มีธีมในการจัดงานที่เข้าถึงง่ายมากขึ้น ความเกร็งของเราที่มีต่องานสถาปนิกก็เริ่มหายไป กลายเป็นเป็นความผูกพันกับงาน และทำให้อยากมางานสถาปนิกทุกปี

อาจารย์อาร์ท : ผมมาร่วมงานสถาปนิกตั้งแต่เป็นนักศึกษา ซึ่งตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจ คิดว่าเป็นงานหนึ่งที่ทำให้สถาปนิกมารวมตัวกัน จนกระทั่งหลังจบก็ได้มางานสถาปนิกบ่อยขึ้น โดยสิ่งที่น่าดึงดูด คือ Forum ดี ๆ ที่มีสถาปนิกดัง ๆ ที่เราชอบ และพอเราเริ่มเข้ามาเป็นทีม ได้ช่วยงานบางส่วน ก็รู้สึกว่าแวดวงสถาปนิกมีความเฉพาะกลุ่มมาก เราจึงอยากให้คนอื่นได้เห็นว่างานสถาปนิกเป็นพื้นที่สำหรับทุกกลุ่ม ทุกวัย และการมาเจอเพื่อนในงานสถาปนิก สำหรับผมมันเป็นเหมือนงานเช็งเม้ง เหมือนงานเลี้ยงรุ่นที่ไม่มีสถาบัน เพราะทุกคนคือสถาปนิกเหมือนกัน

ทุกคน : (หัวเราะ)

อาจารย์ป้อ : จริง ๆ ประธานทั้ง 4 คนก็คือคนละรุ่นเลย

อาจารย์อาร์ท : คนละ Gen เลย อย่างอาจารย์กิฟท์ คือ Gen X ตอนต้น, ตัวเอง (อาจารย์อาร์ท) คือ Gen X ตอนปลาย, อาจารย์ป้อ Gen Y และอาจารย์พร้อม คือ Gen Z ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพราะแต่ละรุ่นมาทำงานด้วยกัน

อาจารย์พร้อม : งานสถาปนิกสำหรับ Gen ผม (Gen Z) เราจะมีคำถามที่ถามกันบ่อยว่า สถาปนิกมีไว้ทำไม และมุมมองของงานสถาปัตย์ส่วนใหญ่ จะโตมากับ Infrastructure Work (โครงสร้างพื้นฐาน) อย่างรถไฟฟ้า ทางด่วน มันเป็นยุคที่ตอนเราเป็นเด็ก เรามองขึ้นมาจะรู้สึกว่า วิศวกรสำคัญที่สุด แต่เมื่อได้มางานสถาปนิกครั้งแรกก็ได้มุมมองที่แตกต่างมากขึ้น เพราะฉะนั้นในมุมมองของผม ในงานสถาปนิก ผมรู้สึกว่ามันเป็นจุดยืนที่มั่นคงมาก เราเป็นหนึ่งในฟันเฟืองหลักที่ทำให้การพัฒนาประเทศมันหมุนไปข้างหน้า เป็นเหมือนตัวแทนที่สร้างสรคค์ความครีเอทีฟในด้านกายภาพ